خلاصه: "پوشش اپوكسي ديرسوز كننده مقاوم در برابر خوردگي" در زمينه فني: بخش ج: شيمي؛ پوشش اپوكسي دير سوز كننده بر پايه سيستم هاي پف كننده و مقاوم در برابر خوردگي با استفاده از تركيبات اصلي سيستم هاي پف كننده شامل آمونيوم پلي فسفات، ملامين و دي پنتااريترتيول فرموله و ساخته شد. فولاد پوشش داده شده با پوشش اپوكسي دير سوز كننده بر پايه سيستم پف كننده شامل پيگمنت هاي دي اكسيد تيتانيوم و پرك شيشه در مدت زمان 73 دقيقه به دماي بحراني رسيده است . اين پيگمنت ها در ساختار لايه ذغالي نهايي كه وظيفه محافظت از سطح در برابر حريق را بر عهده دارند ؛ استحكام مي بخشند. اين پوشش 700 ساعت در دستگاه مه نمكي (بر اساس استاندارد ASTM B117) مقاومت دارد كه يك مقاومت خوردگي قابل قبول براي محيط هاي صنعتي مي باشد. مقاومت خوردگي پوشش اپوكسي ديرسوز كننده به پيگمنت پرك شيشه موجود در سيستم مربوط مي باشد كه خاصيت سد كنندگي دارد ومانع از نفوذ آب و مواد به داخل فيلم پوشش مي شود.

هدف از انجام اين طرح تهيه ي پوششي مناسب و مقاوم در برابر خوردگي جهت استفاده بر روي خطوط لوله و مخازن فلزي مي باشد. در اين طرح ذرات نانوي صفحه اي شكل رس مونت موريلونيت clay با استفاده از روش حلالي داخل ماتريس پليمري پلي يورتان ديسپرس شدند و با استفاده از آناليزهاي شناسايي ميكروسكوپ نوري ميكروسكوپ الكتروني انتقال اشعه ي ايكس و كدورت سنج پايداري و نحوه ي ديسپرسيون اين ذرات داخل ماتريس مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفت. در مرحله بعد پوشش هايي از اين نانو كامپوزيت كه حاوي درصدهاي مختلف از ذرات نانو بودند بر روي زيرآيندهاي فلزي آماده سازي شده اعمال شدند و بررسي هاي مقاومت به خوردگي اين پوشش ها در زمان هاي غوطه وري مختلف توسط دستگاههاي ايمپدانس الكتروشيميايي و مه نمكي انجام گرفت سپس يك سري آزمون هاي رئولوژيكي نيز بر روي اين نانو كامپوزيت جهت اطمينان از ديسپرس شدن مناسب ذرات داخل پلي يورتان بر روي نمونه ها انجام شد و در نهايت نيز برخي از آزمون هاي مكانيكي نظير مقاومت در برابر سايش سختي و چسبندگي بر روي اين پوشش ها انجام شد و مشاهده شد كه حضور ذرات نانو رس مونت موريلونيت به علت ساختار صفحه اي شل خود قادرند مانع نفوذ مواد خورنده در فيلم پليمري شوند و در نتيجه مقاومت پوشش در برابر خوردگي بالا رفت و همچنين به علت حضور اين ذرات نانو كه داراي سيليس مي باشند. خواص مكانيكي نيز بهبود يافت. البته استفاده از اين ذرات داخل ماتريس پليمري تا اندازه ي مشخصي باعث بهبود خواص شد و پس از آن حد به علت تجمع اين ذرات داخل رزين و ديسپرسيون نامناسب اين ذرات افت خواص مشاهده مي شود.